Wieczna księżniczka - Philippa Gregory

Dynastią Tudorów nie byłam zainteresowana dopóki nie przeczytałam Kochanic króla Philippy Gregory. To wówczas dostrzegłam jak okrutne i niezwykle niebezpieczne było życie na angielskim dworze za panowania Henryka VIII. Intrygi i spiski należały do porządku dziennego, władcy otoczeni byli fałszywymi przyjaciółmi, czekającymi na ich najmniejszą słabość. W tym trującym otoczeniu rozgrywały się prawdziwe dramaty możnych, którzy z powodu czyjegoś spisku niejednokrotnie tracili rodzinę, szacunek, a nawet życie.

Wieczna księżniczka przybliża sylwetkę pierwszej żony króla – Katarzyny Aragońskiej, która była niezwykle odważną i śmiałą kobietą. Choć najpierw poślubiona została księciu Arturowi, po jego nagłej śmierci doprowadziła do małżeństwa z Henrykiem VIII aby zasiąść na tronie Anglii. Autorka z tego faktu stworzyła romantyczną historię, w której młoda hiszpańska księżniczka od wczesnego dzieciństwa zaręczona jest z pretendentem do angielskiego tronu. W wieku niespełna szesnastu lat przybywa do Anglii aby stać się żoną Artura. Młodzi zakochują się w sobie szczerze i głęboko, ale ich szczęście przerwane zostaje przez śmierć księcia Walii. Złożywszy przysięgę umierającemu mężowi, Katarzyna ze wszystkich sił dąży do wypełnienia przeznaczonej jej roli królowej i umocnienia przymierza między Hiszpanią a nową ojczyzną. Od tej pory jej życie będzie pasmem cierpień, z rzadka przeplatanych krótkimi okresami radości i triumfu. 

Autorka sprawiła, że postać Katarzyny ożyła na kartach tej powieści. Królowa została scharakteryzowana jako niezwykle odważna i oddana nowej ojczyźnie władczyni. Swoje zobowiązania traktowała bardzo poważnie i stawiała je zawsze przed swoimi pragnieniami i tym, co akurat byłoby dla niej dogodne. Poświęciła niemal całe życie dla nieroztropnego i zuchwałego Henryka VIII, który nie potrafił docenić jej talentów przywódczych, a u kresu sił wystąpił o unieważnienie małżeństwa. Gdy jako młoda dziewczyna przybyła do Anglii była pełna zapału i entuzjazmu. Ufnie patrzyła w przyszłość, wierząc, że jako ukochana córka potężnej Izabeli Kastylijskiej i walecznego Ferdynanda Aragońskiego ma zagwarantowaną pozycję i nie musi obawiać się o swój los. Życie brutalnie zweryfikowało to przekonanie, udowadniając, że ludzka chciwość i pragnienie władzy mogą wszystko zniszczyć. Do samego końca Katarzyna zachowała dumę i upór, dzięki któremu przezwyciężyła wiele trudnych chwil. 

Powieść Gregory wciąga od pierwszej strony, pozwalają poznać zwyczaje i biografie wielkich władców i znakomitych lordów, znanych z historii. Podczas lektury często zastanawiałam się jak niewielki wpływ na swoje życie miały królewskiej dzieci. Od dnia narodzin ich przyszłość była dokładnie zaplanowana przez rodziców, a wola ojca i matki stanowiła dla dzieci święte prawo, któremu nie mogły się sprzeciwiać. Miłość rodzicielska najczęściej ustępowała pola praktycznymi kalkulacjom i korzyściom. Królowie i królowe potrafili poświęcić dobro i szczęście swojego potomka na rzecz pokoju w ojczyźnie lub pokaźnych zysków. Także wszelkie sojusze i traktaty pokojowe były fikcją, elementem gry podjazdowej toczonej przez dwa mocarstwa. Pomimo pisemnego zobowiązania o przyjaźni, królowie spiskowali i knuli przeciw sobie, czekając na sposobność do wypowiedzenia wojny. Współczułam głównej bohaterce i podziwiałam jej siłę, opanowanie i dyplomację.

Oczywiście część opisanych wydarzeń to tylko domysły i interpretacje autorki, ale mnie bardzo przypadły do gustu i jestem w stanie je zaakceptować jako prawdopodobne. Powieści Gregory zachęciły mnie do zgłębiania historii dynastii Tudorów i zwyczajów ówcześnie obowiązujących. Szkoda, że nikt w ten sposób nie pisze o polskiej historii. Wieczna księżniczka to świetna książka, która dostarcz mnóstwo emocji i przyjemności podczas czytania. 

Ocena: 6/6

Recenzję można też przeczytać na moim blogu